HELD IN EIGEN VERHAAL

Annemarie ten Brink (94) werd geboren - en groeide op - in Nederlands Indië. Samen met haar ouders, zussen en broer leidt zij een tamelijk zorgeloos bestaan in Surabaya (Java), totdat op haar elfde de oorlog uitbreekt en de Japanners het land bezetten. Annemarie's vader wordt opgepakt en afgevoerd naar een Japans kamp, en niet veel later wordt ook de rest van het gezin naar het eerste Japanse concentratiekamp gedeporteerd. Uiteindelijk zal Annemarie vierenhalf jaar in verschillende kampen door moeten brengen voordat zij uiteindelijk terug naar Nederland kan keren. Hoe is het om zoveel jaar in gevangenschap te leven? En denkt Annemarie, 79 jaar later, nog vaak terug aan deze jaren?

Ellen Heijmerikx groeide op in een Christelijk gezin dat onderdeel was van de Noorse broeders; een streng religieuze gemeenschap met sektarische kenmerken. De blinde gehoorzaamheid werd er letterlijk ingeslagen; vrouwen waren onderdanig, er was geen liefde en de Bijbel diende als leidraad bij alles wat gedaan moest worden. Na jaren van onderdrukking en uitsluiting besluit Ellen op 23-jarige leeftijd dat de maat vol is; ze verlaat de gemeenschap (en haar familie) en duikt het vrije leven in. Maar deze stap is niet zonder consequenties… Hoe maak je je los van religie en alles dat voor jou bekend is? En kun je een traumatische jeugd ooit echt achter je laten? --- De reactie van de gemeente BCC Nederland op deze aflevering is hieronder te lezen: Wij hebben kennisgenomen van het interview met mevrouw Heijmerikx. Daarin heeft zij het over onze gemeente BCC Nederland, in de volksmond ‘Noorse broeders’ genoemd, die zij meer dan 35 jaar geleden heeft verlaten. Uiteraard staat het mevrouw Heijmerikx vrij om haar persoonlijke ervaringen en mening te delen over het gezin waarin zij is opgegroeid, onze gemeente en religie in het algemeen. Het zou voor kinderen veilig en gezond moeten zijn om met een geloof op te groeien. BCC Nederland zet zich er actief voor in dat iedereen die in onze gemeente opgroeit later terug kan kijken op een goede kindertijd met fijne belevenissen, ongeacht welke keuzes zij later in hun leven maken. Al decennialang werken wij structureel aan een veilige en positieve omgeving voor al onze leden, in het bijzonder voor de kinderen en jongeren. We hebben een actueel beleid voor veilig kinder- en jongerenwerk en staan voor een laagdrempelige samenwerking met bevoegde en hulpverlenende instanties. Iedereen, leden en niet-leden, mag ons aanspreken op ons beleid en zorgen melden. Wij zien mannen en vrouwen als gelijkwaardig, in zowel geestelijk, praktisch als bestuurlijk opzicht. In onze gemeenten leveren vrouwen een actieve en volwaardige bijdrage. Wij zijn een christelijke gemeente met een nieuwtestamentische boodschap, zoals Jezus die leefde en verkondigde. BCC Nederland en de plaatselijke BCC-gemeenten zijn georganiseerd op vergelijkbare wijze als andere kerkgenootschappen in Nederland. Als kerkgenootschap hebben wij een ledendemocratie waarbij de ledenvergadering het hoogste gezag is voor besluiten over bestuurlijke en financiële onderwerpen, zoals de jaarbegroting. Onze jaarrekeningen worden al jarenlang gecontroleerd door een onafhankelijk accountantskantoor en zijn te vinden op onze website. We herkennen ons niet in de kwalificatie “sekte”, die zeer negatieve associaties oproept die niet aansluiten bij de werkelijkheid. Op onze website www.brunstadchristianchurch.nl vertellen wij over wat wij geloven, hoe wij georganiseerd zijn en over onze activiteiten. --- Vanaf vandaag is "Held in eigen verhaal" exclusief te beluisteren en te bekijken op Podimo. Probeer Podimo de eerste zestig dagen via podimo.nl/iris.

In de nacht van 31 januari 1953 vindt in Zeeland de grootste Nederlandse natuurramp van 20e eeuw plaats: de watersnoodramp. De dan twaalfjarige Mina Verton speelt nietsvermoedend met haar broertjes en zusjes op de boerderij wanneer de dijken breken en het water om hen heen almaar blijft stijgen. Die nacht klimt de familie Verton noodgedwongen het dak van de schuur op, in de hoop daar veilig te zijn. Maar niets blijkt minder waar. Doodsbang moet Mina een nacht lang op een stuk wrakhout door het ijskoude water drijven. Haar broer, oma, neefjes en nichtjes overleven de ramp niet. In totaal overlijden 1836 mensen en tienduizenden dieren. Hoe kijkt Mina, zeventig jaar later, terug op deze rampzalige gebeurtenis?

Tijdens het maken van een documentaire over mensenrechten en milieuschending in Nigeria wordt Jandries Groenendijk in mei 2014, door een geweldadige drugsbende, ontvoerd. In een benauwde hut vol ongedierte, diep in een mangrovebos, wordt hij - samen met twee reisgenoten - dagenlang gemarteld en vastgehouden. Ze zijn ervan overtuigd dat ze het niet zullen overleven, maar proberen samen het hoofd koel te houden. Gelukkig komen de drie Nederlanders na enkele dagen vrij, en kan Jandries ons in deze aflevering van “Held in eigen verhaal” vertellen over de speciale band die ontstaat met de andere gijzelaars, de gesprekken die worden gevoerd met de gijzelnemers en het leven na een ontvoering. Hoe pak je het leven op na zo'n ingrijpende gebeurtenis?

De nachtmerrie van iedere ouder wordt werkelijkheid voor Jack Keijzer wanneer hij, binnen een tijdspanne van tien jaar, zijn beide kinderen verliest. Het is oudste zoon Pascal die in 2007 op brute wijze om het leven wordt gebracht. Het gezin is verscheurd van verdriet, maar probeert er - ondanks alles - het beste van te maken. Toch kan Jacks jongere zoon, Remy, maar moeilijk met het verlies van zijn broertje omgaan. Hoewel hij hard zijn best doet het hoofd boven water te houden, wordt het gemis hem in 2016 te groot. Remy overlijdt, na een periode van somberheid en psychoses, aan suïcide. Hoe ga je als ouders om met het verlies van je beide kinderen? In deze aflevering wordt gesproken over depressie en suïcide. Denk jij aan zelfmoord of maak je je zorgen om iemand? Weet dat je 24/7 (anoniem) kunt bellen of chatten met stichting 113. Bel gratis met 0800-0113 of chat op 113.nl/chatten.